Monday, March 14, 2011

Συμβιβασμός με την κρίση


Του Γ.Βαρουφάκη

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα μέσα "ενημέρωσής" βάζουν τα γιορτινά τους, πανηγυρίζοντας για κάτι που, με μαθηματική ακρίβεια, θα αποδειχθεί ανούσιο (στην καλύτερη περίπτωση) ή καταστροφικό (στην χειρότερη). Τα ίδια συνέβησαν τον Μάιο του 2010, μετά τον 'θρίαμβο' του Μνημονίου, τα ίδια είχαμε και πιο πρόσφατα όταν στις αρχές Φεβρουαρίου τα κανάλια και οι εφημερίδες μας υποδέχθηκαν μια από τις πιο άτυχες στιγμές της ΕΕ ως 'επιτυχία' (βλ. εδώ). Έτσι και τώρα. Η εθνική ανακούφιση για την επιμήκυνση αποτελεί πλάνη που, βέβαια, οι εξελίξεις θα σκορπίσουν στους πέντε ανέμους της συνεχιζόμενης Κρίσης.


Για να μην με κατηγορήσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για μεμψιμοιρία, να πω ότι, προφανώς, καλά κάναμε και δεχθήκαμε την επιμήκυνση και την μείωση του επιτοκίου. Όσο για την δανειοδότηση των εκτός αγορών χωρών από το EFSF μετά το 2013, ο πεινασμένος δεν μπορεί να αρνηθεί το όποιο ξεροκόμματο του πετάνε. Τους λόγους όμως για την ανακούφιση και την θριαμβολογία δεν τους βλέπω. Αντίθετα, τα νέα είναι μαύρα κι άραχνα. Τα μαντάτα που μας ήρθαν από την Εσπερία επιβεβαιώνουν ότι η Ευρώπη αποφάσισε να μην αποφασίσει. Αποφάσισε να τρενάρει την Κρίση, βαθαίνοντάς την. Αποφάσισε ότι ο Τιτανικός πρέπει να συνεχίσει ακάθεκτος, πάση θυσία, την πορεία του προς το παγόβουνο.

Μήπως είμαι υπερβολικός; Μήπως καταστροφολογώ; Τίποτα δεν θα ήθελα φίλες και φίλοι περισσότερο από το να αποδειχθώ εσφαλμένος, να καταλήξω καλυμμένος με πίσσα και πούπουλα στην Πλατεία Συντάγματος, να με δείχνουν στα παιδιά και να λένε: "Αυτά παθαίνουν οι καταστροφο-οικονομολόγοι παιδί μου. Εσύ να σκέφτεσαι όπως τα Μέσα Ενημέρωσης, των οποίων τα ένστικτα είναι, εν τέλει, σωστά. Να θυμάσαι την 24η Μαρτίου του 2011 ως μέρα που, σε πείσμα Κασσανδρών όπως αυτός ο απαίσιος, η Ελλάδα γύρισε σελίδα και, με αρωγό την Ευρώπη, νίκησε την Κρίση."

Πότε θα έπρεπε να πανηγυρίζουμε με μια τέτοια απόφαση; Πρώτον, αν αυτά που 'κερδίσαμε' τα... κερδίσαμε. Τι σημαίνει 'κερδίζω' σε μια διαπραγμάτευση; Σημαίνει ότι αποσπώ από το αντίπαλο μέρος κάτι που εκείνο δεν είχε συμφέρον να μου δώσει. Ή, τουλάχιστον, κάτι που δεν θα μου έδινε αν δεν πάλευα με νύχια και με δόντια να αποσπάσω. Υπό αυτή την έννοια δεν κερδίσαμε τίποτα. Ό,τι πήραμε θα μας το έδιναν και να μην το ζητάγαμε. Αν δεν γινόταν η επιμήκυνση, το 2013/4 θα κάναμε, θέλοντας και μη, στάση πληρωμών - αυτό δηλαδή που η Γερμανία δεν δέχεται επ' ουδενί. Σε αυτήν την περίπτωση, το δάνειο των €110 δισ του Μαΐου θα πήγαινε στράφι. Θα χάνανε οι παλαιοί δανειστές μας (των €300 δισ τα οποία μας γονάτισαν τον Μάιο, και τα οποία φαίνεται ότι... ξεχάσαμε - αν κρίνει κανείς ότι μόνο για τα 110 της τρόικας μιλάμε ) αλλά και οι νέοι (η τρόικα). Όσο για την αγορά νέων ελληνικών ομολόγων από το EFSF μετά το 2013, το ίδιο ισχύει: Δεδομένου ότι το ελληνικό δημόσιο σε καμία των περιπτώσεων δεν πρόκειται να επιστρέψει στις αγορές ως τότε, χωρίς αυτόν τον άμεσο νέο δανεισμό θα κάναμε στάση πληρωμών το 2013. Και πάλι χαμένοι θα έβγαιναν παλαιοί δανειστές και τρόικα. Οπότε, οι μεγάλες 'κατακτήσεις' του Σαββατοκύριακου αποδεικνύονται κινήσεις που η τρόικα θα έκανε έτσι κι αλλιώς. Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να θεωρεί εαυτόν ωφελημένη από αυτές τις κινήσεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν δικαιούται τον ισχυρισμό ότι πέτυχε νίκη λαμπρή στο πεδίο των σκληρών διαπραγματεύσεων με τους 'ξένους'. Αν μη τι άλλο, τα ακούνε αυτά οι 'ξένοι' και κουνάνε το κεφάλι τους. Αρκετά έχει διασυρθεί η αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό. Δεν χρειάζεται να την διασύρουμε κι άλλο.

Μήπως όμως, ακόμα κι αν ισχύει το ότι αυτά που πήραμε θα μας τα έδιναν κι από μόνοι τους, είμαστε σε έναν λιγότερο ακανθώδη δρόμο; Μήπως διαφαίνεται το φως στο τούνελ; Μήπως η Ευρώπη έχει αρχίσει να κινείται, έστω και αργά, προς την σωστή κατεύθυνση; Απαντώ με μία σκληρή λέξη: ΟΧI! Όχι, προς το παρόν τουλάχιστον. Ας εξηγηθώ: Τι συνέβη τον περασμένο Μάιο; Οι εταίροι μας προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν την Κρίση προσθέτοντας νέα δάνεια στα υπάρχοντα την ώρα που το Μνημόνιο επέβαλε γενναία μείωση της πίτας (του ΑΕΠ της χώρας) από την οποία θα πρέπει να αποπληρώσουμε τα νέα και τα παλαιά δάνεια. Έτσι, αντί τα νέα δάνεια να καθησυχάσουν τις αγορές, μειώνοντας τα spreads, πέτυχαν το αντίθετο. Το ίδιο συνέβη σε άλλες χώρες (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία και προσεχώς Ιταλία, Βέλγιο).

Το έχω γράψει δεκάδες φορές αλλά ας το ξαναγράψω άλλη μία φορά: Τα δάνεια βοηθούν τους φερέγγυους που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας. Δεν βοηθούν τους αφερέγγυους των οποίων το πρόβλημα είναι η αδυναμία εξυπηρέτησης των υπαρχόντων δανείων λόγω χαμηλού εισοδήματος και περιουσιακών στοιχείων που δεν αρκούν για τον σκοπό. Σε αυτή την περίπτωση, η περαιτέρω δανειοδότηση, ιδίως όταν γίνεται υπό τον όρο της συρρίκνωσης των εισοδημάτων, μεταφέρει την πτώχευση στο μέλλον διογκώνοντας όμως το πρόβλημα. Αυτό ακριβώς έκανε το Μνημόνιο του Μαΐου: Αποσόβησε μια άμεση έκρηξη εξασφαλίζοντας μια κατά πολύ μεγαλύτερη έκρηξη για το 2013/4. Και τώρα που αυτό το κατάλαβαν όλοι (μιας και τους κατέδειξαν οι αγορές), τι κάνουν; Προσθέτουν κι άλλα δάνεια από το 2013, με μικρές ρυθμίσεις για τα υπάρχοντα, έτσι ώστε η έκρηξη του 2013/4 να αναβληθεί για το τέλος της δεκαετίας, οπότε θα είναι ακόμα ισχυρότερη από εκείνη που θα γινόταν το 2013/4.

Θα μου πουν κάποιοι: Καλό δεν είναι αυτό; Να μετατίθεται συνέχεια η έκρηξη στο μέλλον, έτσι ώστε ποτέ να μην έρθει ή, καλύτερα, έως ότου καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε; Μακάρι να υπήρχε βάση σε αυτή την (κατά Dickens) Μεγάλη Προσδοκία. Η πικρή αλήθεια που η κυβέρνηση πεισματικά αρνείται να κοιτάξει στα μάτια είναι ότι, στο μεταξύ, η χώρα τελεί υπό την σκιά μιας απόλυτης στάσης επενδύσεων. Η επιμήκυνση που 'κερδίσαμε', ουσιαστικά, αποτελεί επιμήκυνση της περιόδου στάσης επενδύσεων στην χώρα. Επιμήκυνση που εγγυάται την ανάπτυξη της υποανάπτυξης. (Αλήθεια, ποιος τρελλός επενδύει σε μια χώρα όπου υπάρχει ωρολογιακή βόμβα που θα εκραγεί σε μια δεκαετία;)

Σας ρωτώ, λοιπόν, φίλες και φίλοι: Προς τι οι γιορτές, οι θρίαμβοι, η απλή ανακούφιση ακόμα; Η Ευρώπη, με την προχτεσινή της απόφαση, το μόνο που έκανε ήταν να αποφύγει μια ακόμα φορά τις δομικές αλλαγές στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης χωρίς τις οποίες καμμία επιμήκυνση, κανένας νέος δανεισμός, καμία μικροαλλαγή των όρων υπάρχοντος δανεισμού δεν πρόκειται να σταματήσουν την Κρίση που υπονομεύει ολόκληρη την οικονομία της ευρωζώνης. Που είναι το ευρωομόλογο κ. Πρωθυπουργέ, για το οποίο ξεκινήσαμε και καμπάνια; Το συζητήσατε καν με την κα Μέρκελ;

Μπορεί η δική μας πρόταση (με τον συνδυασμό αναδιάρθρωσης όλου του ευρωπαϊκού χρέους, το επιλεκτικό κούρεμα ομολόγων, την εκκαθάριση του τραπεζικού συστήματος και την επιστράτευση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων που προτείνει) να μην είναι η βέλτιστη (αν και δεν έχω δει κάτι καλύτερο, προς το παρόν). Όμως, λύση της Κρίσης χωρίς τέτοιου είδους δομικές αλλαγές δεν θα επιτευχθεί. Έως τότε η Ελλάδα μας θα αδυνατεί να ορθοποδήσει όσο σκληρά και να δουλέψουμε, όσο και να ανασκουμπωθούμε, όσο και βαθειά να βάλουμε το νυστέρι στην διαφθορά και στην αναλγησία.

Πότε λοιπόν δικαιούμαστε να ανακουφιστούμε; (Πόσο μάλιστα να γιορτάσουμε;) Όταν οι πλεονασματικές χώρες αποφασίσουν ένα απλό πράγμα: Να σταματήσουν να προσπαθούν να 'επιλύσουν' την Κρίση φορτώνοντας με φορολογικά βάρη τους πολίτες τους (Γερμανούς, Αυστριακούς, Φιλανδούς και Ολλανδούς) υπέρ των ελλειμματικών κρατών σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγουν την εκκαθάριση των δικών τους ουσιαστικά πτωχευμένων τραπεζών (ιδίως των Γερμανικών), την αναδιάρθρωση του συνολικού ευρωπαϊκού χρέους, και την οριστική απώλεια της δυνατότητάς τους να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη. Τότε, και μόνο τότε, να νιώσουμε την ανακούφιση που τόσο έχουμε ανάγκη.

Ένας συμβιβασμός με την Κρίση. Αυτό κόμισε ο κ. Πρωθυπουργός από την Ευρώπη. Και γιατί είναι μαύρο κι άραχνο μαντάτο αυτό; Επειδή η Κρίση είναι ασυμβίβαστη...

Πηγή:Protagon


Εικόνα: irishgothichorrorjournal.homestead.com

18 comments:

Κυριάκος said...

LLS με όλο το σεβασμό αυτός ο Βαρουφάκης είναι μεγάλος παπάρας και όλα τα άρθρα του που έχω διαβάσει είναι φλύαρα και ανούσια. Γράφει σεντόνια για να πει αυτονόητα πράγματα αλλά δεν καταλαβαίνει ούτε τα βασικά. Εξηγούμαι:

Όλοι γνωρίζουν πως η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της. Όλοι γνωρίζουν επίσης πως η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει ανταγωνιστική όσο η Γερμανία. Ποιες είναι οι επιλογές λοιπόν;

1. Να φύγει από την ΟΝΕ κάνοντας στάση πληρωμών. Αγνοώντας το γεγονός πως κανείς Έλληνας πολιτικός δεν θα έπαιρνε την ευθύνη να κάνει κάτι τέτοιο χωρίς να είναι απόλυτα αναγκασμένος από τις συνθήκες, όλοι (συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανών - δες πως προσπαθεί ο Ομπάμα να γλυκάνει τη σιδηρά φράου) φοβούνται τις ανεξέλεγκτες συνέπειες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ένα νέο "Lehman moment". Επιπλέον ειδικά οι Ευρωπαίοι φοβούνται πως αυτό μπορεί να σημάνει το τέλος της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Υπάρχουν σοβαροί πολιτικοί λόγοι να συντηρείται στην εντατική η Ελλάδα εκτός των καθαρά οικονομικών.

2. Να μείνει η Ελλάδα στην ΟΝΕ. Με δεδομένο πως δεν μπορεί να αποπληρώσει μόνη της το χρέος της θα πρέπει να το κάνει κάποιος άλλος και συγκεκριμένα το μεγάλο πορτοφόλι της Ευρώπης, η Γερμανία. Με δεδομένο επίσης πως δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική κάποιος θα πρέπει να χρηματοδοτεί το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της. Η Ελλάδα μπορεί να αποφύγει τη χρεοκοπία εντός ευρώ αν και μόνο αν βρει ένα τρόπο να δανείζεται φτηνά επ' αόριστο. Η πολιτεία της Καλιφόρνια είναι στην ίδια οικονομική κατάσταση με την Ελλάδα αλλά δε χρεοκοπεί γιατί τον δανεισμό της τον εγγυάται το Αμερικανικό κράτος. Τι σημαίνει αυτό για την Ευρώπη; Μεταφορά κεφαλαίων από τον πλούσιο βορρά στον φτωχό νότο. Εγγύηση της Γερμανίας για να δανείζεται φτηνά η Ελλάδα. Όταν φαινόταν πιθανό να περάσει η πρόταση για το ευρωομόλογο τα σπρεντ πήγαν από το 900 στο 600. Αυτό ζητά η Ελλάδα και αυτό θέλει να αποφύγει η Γερμανία. Γκουγκλάρισε τη φράση "euro transfer union" και διάβασε τα σχετικά άρθρα και θα καταλάβεις τι θέλουν οι Έλληνες και φοβούνται οι Γερμανοί.

Πώς εξηγούνται λοιπόν αυτά που συμβαίνουν;

Η Μέρκελ ταλαντεύεται μεταξύ του να πετάξει την Ελλάδα έξω, κάτι που της ζητά μεγάλο μέρος του Γερμανικού κατεστημένου, και να την κρατήσει, κάτι που της ζητούν οι ευρωπαϊστές εντός και εκτός Γερμανίας. Το δίλημμά της είναι αν θα γίνει ο μοιραίος άνθρωπος που θα χρεωθεί το θάνατο του ευρωπαϊκού ονείρου ή αν θα αναγκάσει τους πολίτες της να συντηρούν τους νότιους ξετσίπωτους γλεντζέδες για πάντα. Πολύ δύσκολα παιχνίδια.

Ο Παπανδρέου από τη μεριά του απλά προσπαθεί να βρει κάποιον για να του φορτώσει το λογαριασμό.

Οι ευρωπαϊκές σύνοδοι είναι μια διελκυνστίδα. Οριστική λύση δεν μπορεί να δοθεί γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε ένα από τα δύο:

1. Αποπομπή της Ελλάδας από την ΟΝΕ. Πιστεύει ο Μπαρουφάκης πως μια τέτοια απόφαση παίρνεται εύκολα;

2. De facto οριστική μετατροπή της ΕΕ σε ένωση μεταφοράς κεφαλαίων. Πιστεύει ο Μπαρουφάκης πως η Μέρκελ θα συναινέσει σε κάτι τέτοιο έτσι απλά; Ή μήπως πιστεύει ως οικονομολόγος πως κάτι τέτοιο είναι απλό στη σύλληψη και στην υλοποίηση;

Η Μέρκελ πουλά ακριβά το πολιτικό της τομάρι ξεκαθαρίζοντας σε όλους πως αν είναι να πληρώσει τα χρέη της Ελλάδας θα φτύσουν αίμα όλοι οι Έλληνες. Το τέλος δεν είναι προδιαγεγραμμένο και ο δρόμος μέχρι εκεί έχει πολλές στροφές.

Left Liberal Synthesis said...

Κυριάκο
Δε συμμερίζομαι τον χαρακτηρισμό για τον ΓΦ. Ο κυριώτερος λόγος είναι πως σε αντίθεση με πολλούς οικονομολόγους δεν μετέρχεται του κόλπου της αποσίωπησης.

Πάρα πολλοί ιδίως του "αντιμνημονιακού" μετώπου μιλάνε πολλαπλές γλώσσες.Υποκρίπτουν ότι το εκτός ευρώ σενάριο, θα έχει ανάγκη ιδιωτικών επενδύσεων (λέγε με καπιταλισμό) σε πολλαπλάσια ένταση και δυσμενέστερους όρους από οποιοδήποτε άλλο.Σε τεχνικες συζητήσεις τα λένα καθαρά στα μέσα παρουσιάζουν απλοικές ιστορίες. Πρόκειται για πραγματική και ΑΝΕΝΤΙΜΗ διγλωσσία

Τώρα δεν κατάλαβα που διαφωνείς με τον ΓΦ , γιατί μάλλον προσφέρει μια παραλλαγή του προβληματισμού σου. Μερικό κούρεμα, και παραμονή εντός ευρώ, υπο συνεχή αμφιπλευρη πίεση

Τέλος η κρίση αυτή αποκάλυψε και την κρίση της λεγόμενης οικονομικής επιστήμης. Ο΄καθένας ανάλογα με την ιδεολογία του είναι σε θέση να προσφέρει ένα λογικοφανές οικονομικό σενάριο , υπο τον μανδύα του "ορθού.

Αρα τελικά όλα είναι πολιτική.

Τέλος αν κρίνουμε από τις σχετικές συζητησεις στον ιστοχώρο, άσε οι Κούγιας Μπέος έχουν συνθετώτερη και πιο αφαιρετική σκέψη. Ο πολιτικός παλιμπαιδισμός έγινε μόδα.

Κυριάκος said...

Ως συνήθως έχεις δίκιο, είμαι συχνά παρορμητικός και αγενής. Η βασική διαφωνία μου (και μόνιμη πηγή ενκευρισμού) με το σύνολο των επικριτών της κυβέρνησης από την αρχή της κρίσης είναι πως την επικρίνουν για λάθος λόγους. Υπάρχουν πολλά που μπορείς να χρεώσεις στον ΓΑΠ, μην του χρεώνεις αυτά για τα οποία δε φταίει.

Η διάσωση της Ελλάδας δεν είναι αδύνατη αλλά έχει μεγάλο κόστος, οικονομικό και πολιτικό, για τη Γερμανία. Η πρώτη βασική διαφωνία μου με τον Βαρουφάκη είναι πως τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Ότι και να λέει ο κάθε Ρεν τα λεφτά θα τα βάλει η Γερμανία. Η ομοβροντία των δημοσιευμάτων του γερμανικού τύπου την προηγούμενη εβδομάδα για επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή ήταν η υπενθύμιση του γερμανικού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου πως η στήριξη της Γερμανίας στην ΟΝΕ, τουλάχιστον με τη σημερινή της μορφή, δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Η Γερμανία μπορεί απλά να κρατήσει την Ελλάδα διασωληνωμένη στα δάνεια της τρόικας μέχρι να βεβαιωθεί πως το τραπεζικό της σύστημα είναι ασφαλές και μετά να την πετάξει στα σκυλιά. Η ΕΕ έχει ανάγκη τη Γερμανία περισσότερο από ότι έχει η Γερμανία την ΕΕ ή τουλάχιστον έτσι αισθάνονται οι Γερμανοί. Ένα το κρατούμενο.

Μια βασική παρανόηση του Βαρουφάκη και όλων αυτών που λένε πως ο ΓΑΠ "δεν διαπραγματεύεται" είναι πως σε καμιά διαπραγμάτευση δεν μπορείς να πάρεις κάτι που ο άλλος δεν είναι διατεθειμένος να σου δώσει, εκτός αν μπορείς να τον εκβιάσεις. Σε μια διαπραγμάτευση δίνεις πάντα αυτά που είσαι διατεθειμένος να δώσεις αλλά ποτέ τσάμπα, πάντα φροντίζεις για κάθε τι που δίνεις να πάρεις κάτι αντίστοιχης αξίας. Επιπλέον όλες οι διαπραγματεύσεις που κάνει η κυβέρνηση από την αρχή αυτής της ιστορίας είναι ασύμμετρες. Βρίσκεται σε μειονεκτική θέση γιατί θα έχει το μεγαλύτερο κόστος σε περίπτωση αποτυχίας της διαπραγμάτευσης. Έχοντας αυτό υπόψη δεν μπορώ να καταλάβω τι φαντάζεται ο Βαρουφάκης πως μπορεί να αποσπάσει ο ΓΑΠ από τη Μέρκελ και με τι αντάλλαγμα. Δύο τα κρατούμενα.

Η τρίτη διαφωνία είναι πως ο Βαρουφάκης φαίνεται να πιστεύει πως η Ευρωπαϊκή ελίτ δεν γνωρίζει πως η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη δίχως ελπίδα ανάκαμψης και πως αυτά που γίνονται δεν λύνουν το πρόβλημα. Η αλήθεια είναι πως η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία το γνωρίζει πολύ καλά αλλά δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν θέλει να αναλάβει το μεγάλο και μακροπρόθεσμο κόστος της διάσωσης. Όλα αυτά που γίνονται είναι μικρά βήματα προς κάποια μορφή οικονομικής ολοκλήρωσης η οποία όμως θα σημαίνει στήριξη σε μόνιμη βάση του φτωχού νότου από τον πλούσιο βορρά κάτι που ο τελευταίος δεν θέλει με τίποτα να αποδεχτεί. Τα βήματα αυτά θα είναι αναγκαστικά μικρά και άτολμα, μπορεί ακόμα και μερικές φορές να πάμε προς τα πίσω, τουλάχιστον μέχρι οι συνθήκες να επιβάλλουν άμεσες και δραστικές αποφάσεις προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Δεν γνωρίζει ο Βαρουφάκης κάτι που οι ευρωπαίοι αγνοούν ούτε έχει κάποιες φοβερές ιδέες που κανείς άλλος δεν έχει σκεφτεί, απλά δεν καταλαβαίνει πως κανείς δεν θέλει να πάρει το λογαριασμό.

Υπάρχει λοιπόν λόγος να πανηγυρίζουμε; Όχι βέβαια γιατί ακόμα δεν έχει κριθεί τίποτα απολύτως. Αυτό ακριβώς όμως είναι που κάνει την κριτική του Βαρουφάκη εντελώς άστοχη. Δεν πήραμε τίποτα αλλά δεν μπορούσαμε να πάρουμε και τίποτα περισσότερο.

Left Liberal Synthesis said...

Κυριακο
Προσπερνάω το κριτήριο τι κάνει η δεν κάνει ο ΓΑΠ προς το παρόν.

Από την στιγμή που κάνει την μακροπρόθεσμη στρατηγική επιλογή "μαζί με τους ισχυρούς της ΕΕ", τότε οι επιλογές γίνονται αναγλαστικά λίγες, ή μάλλον πιο δεξιοτεχνικές.

Και για αυτό η συζήτηση γίνεται άχαρη, γιατί τελικά οι περίτεχνοι μικρόι χειρισμοί θα ορίσουν πολλά και όχι οι μεγάλες αποφάσεις

Δες τις εναλλακτικές:

Για οποιον καταλαβαίνει τα συμφραζόμενα το ΚΚΕ λεει έξω από το Ευρώ οταν οψεποτε γίνει λαική εξουσία,δηλαδή αλλα λόγια

Η Δημαρ είναι γνωστή και ο Συν ποτέ δεν ήταν πιο φιλοευρωπαικός.Δες προχθεσινό συνέδριο.

Οι δε πρωτεργάτες της εξόδου από το Ευρώ (Καζάκης) πλέον φλερτάρουν με την Σπιθα, και το περιθώρειο

Δηλαδή παρά τις αντάρες οι επιλογές είναι δεδομένες

Επιμένω ο ΓΒ δεν λέει κάτι ριζικά
διαφορετικό, δες το συμπερασμα του δες και το δικό σου.Με συγχωρείς σε βρίσκω ολίγον προκατηλημμένο ....

Ο ΓΑΠ θα κριθεί αν μπορέσει να κρατήσει την ισορροπία, και η αριστερά αν θα μπορέσει να δημιουργήσει συνθήκες μιας "δυναμικής ταξικής ισορροπίας" εντός Ευρώ με κοινωνικές εγγυήσεις.

Μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον αλλά και μάλλον αδιαφανές παίγνιο, γιατί η κοινωνία είναι εγκλωβισμένη σε πολλά και διαφορετικά ζητήματα ο δε δημόσιος διάλογος καλουπωμένος σε ένα ανούσιο Πρετεντερισμό εναντίον του αντι Πρετεντερισμού

Anonymous said...

"..Η διάσωση της Ελλάδας δεν είναι αδύνατη αλλά έχει μεγάλο κόστος, οικονομικό και πολιτικό, για τη Γερμανία... "

@Κυριάκο

Δεν υπάρχει κανένα οικονομικό κόστος για τους φορολογούμενος της Γερμανίας και πάψτε να περιορίζετe τον διάλογο και τη σκέψη στα όρια που θέτει το "οικονομικο" ιερατείο της ΕΕ.

Μια ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ θα έδινε λύση στο έκτακτο
πρόβλημα δανεισμού με τεχνικές που θα απέτρεπαν τον πληθωρισμό. Αλλα θα έθιγε την ιερή αγελάδα της Γερμανικής αντίληψης και το marstrix.

Μακροπρόθεσμα σύγκλιση στα εμπορικά ισοζύγια θα μπορούσε
να επιτευχθεί όχι με φτηνό δανεισμό (ως χάρη) αλλα μεταφορά παραγωγικών επενδύσεων και τεχνογνωσίας με στόχο
τη σύγκλιση στην ανταγωνιστικότητας. Αυτό θα σήμαινε οικονομική ολοκλήρωση.

Τα πράγματα όμως δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Η Γερμανία
ουσιαστικά αξιοποιεί την κρίση επιβάλλοντας πολιτικές (σύμφωνο ευρώ ) που ενισχύουν τον ηγεμονικό ρολο της οικονομικά και πολιτικά ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ στην ΕΕ. Στην ουσία
ακολουθεί επιθετική οικονομική-μερκαντιλιστική -εθνική
πολιτική.

"..Η Μέρκελ πουλά ακριβά το πολιτικό της τομάρι ξεκαθαρίζοντας σε όλους πως αν είναι να πληρώσει τα χρέη της Ελλάδας θα φτύσουν αίμα όλοι οι Έλληνες..."

Αυτή είναι η οπτική που η Γερμανία δίνει εσωτερικό της
και υπονοεί στο εξωτερικό επειδή θεωρεί απαραβίαστα
κάποια οικονομικά "αξιώματα" με τα οποια έχει γαλουχήσει
το λαό της

">>Βρίσκεται σε μειονεκτική θέση γιατί θα έχει το μεγαλύτερο κόστος σε περίπτωση αποτυχίας της διαπραγμάτευσης.."

Αυτή είναι μια αστήριχτη πεποίθεση και απορώ γιατί την παρουσιάζεις ως βεβαιότητα όταν μάλιστα στην 1 παράγραφο τη πρώτου σχολη σου αναφέρεις το λόγο.

Πελεγκρίνο

Anonymous said...

Δεν γίνεται καμια διαπραγμάτευση από μέρους της Ελληνικής ηγεσίας. Ούτε μας "έδωσαν" κάτι. Η επιμήκυνση και μείωση του επιτοκίου ήταν αναγκαστική , αφού σε άλλη περίπτωση με την βέβαιη αδυναμία δανεισμού από τις αγορές το 2012 η κατάσταση
θα ήταν αδιέξοδη. Οι ίδιοι οι δανειστές εξαναγκάζονται σε τέτοιες προτάσεις παράτασης προκειμενου να αποφύγουν να χάσουν τα περισσότερα.

Οι "λεπτομέρειες" αφορούν επικοινωνιακούς χειρισμούς για
εσωτερική κατανάλωση και προσχηματική τήρηση των κωδικων
των διεθνών σχέσεων.

Φαίνεται δεν έχει γίνει συνειδητός ο βαθμός εξάρτησης του πολιτικού καταστημένου από τις ξένες και ντόπιες ελίτ. Σε αυτήν την εξάρτηση έχει εδραιωθεί η "αναποραγωγη" του για δεκαετίες. Και αυτή η εξάρτηση δεν ερμηνεύεται μονο με χρήση θεωρητικών εργαλείων οποιασδήποτε ιδεολογικής οπτικής αλλα και με ορους μαφιόζικης μεθοδολογίας.

Ίσως για αυτό η έννοια άσκησης διεθνούς πολιτικής και
διαπραγμάτευσης έχει ταυτιστεί με την αποδοχή των προτάσεων
του αντιπαλου με μοναδικό αντάλλαγμα την διατήρηση
της εξουσίας. Και φυσικά μπορεί να διαπιστωθεί αυτό
από την πρωτοφανή επαρχιώτικη αντίληψη που έχουν καλλιεργήσει τα ΜΜΕ περί περί της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας. Όσο πιο υποχωρητικοί τόσο περισσότερα εύσημα
στην κυβέρνηση άρα πιο κερδισμένη η χωρα και ο λαός της.

Και φυσικά σε κάτι δογματικούς "προοδευτικούς"
της αριστεράς αυτή η προσέγγιση μπορεί να υποκρύπτει ακροδεξιούς δακτύλους... αλλα είπαμε όταν η πραγματικότητα
δεν επαληθεύει τις ιδεοληψίες μας, τόσο το χειρότερο γκάι αυτή

Πελεγκρίνο

Left Liberal Synthesis said...

Πελεγρίνο

Χωρις να συμμερίζομαι τον Κυριάκο, και από τα δικά σου γραφόμενα προκύπτει η απόλυτη θεατρικότητα της συγκυρίας.

Με δεδομένη την συνθήκη Ευρώ της οποίας την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ σημασία υποθέτω καταλαβαίνεις, τότε όλες μα όλες οι αντιρρήσεις προς τον ΓΑΠ έχουν την εξής μορφή

"Σε καταγγέλουμε γιατί δεν διαπραγματεύεσαι, και γιατί δεν φεύγεις από το μνημόνιο. εν γνώσει ότι αυτή η αντίρρηση μας είναι το διαπραγματευτικό σου όπλο για την εσωτερική διαπραγματευση με την Μέρκελ".

Ουδείς μα ουδείς δεν είναι σε θέση και ούτε θέλει να κάνει πολιτικά ηγεμονική μια πρόταση

Δηλαδή όλες οι προτάσεις έχουν αποσιωπήσεις οι οποίες αναδύονται όσο πιο ακαδημαική γίνεται η συζήτηση.

Κανείς δεν προσέχει τις "ουρές" διαφόρων προτάσεων ακόμα και όταν είναι ριζοσπαστικές.πχ Λαπαβίτσας =έξω από το Ευρώ αλλά ναι στις ροές κεφαλαίου, ναι στην εξωστρέφεια κλπ (ροές , εξωστρέφεια είναι ο ακαδημαικός όρος για την λαική λέξη καπιταλισμός)

Για δες τι συζητείται στην ιστόσφαιρα,η επιλεκτική αποσιώπηση πάει σύννεφο

Anonymous said...

LLS δεν καταλαβαινω τι λες.
Το διαπραγματευτικο οπλο ειναι
"..
φοβούνται τις ανεξέλεγκτες συνέπειες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ένα νέο "Lehman moment". Επιπλέον ειδικά οι Ευρωπαίοι φοβούνται πως αυτό μπορεί να σημάνει το τέλος της Ευρωπαϊκής ενοποίησης.."

Πελεγκρινο

Left Liberal Synthesis said...

@Pelegrinο
Είναι πιθανόν να έγινα αδικαιολόγητα περίπλοκος mea culpa

Για να συνενοηθούμε όμως , σε παρακαλώ πες μου την γνώμη σου

-Ένα lehman moment πως θα επιδράσει στις συνθήκες ζωής των εργαζομένων και ανέργων στην Ελλάδα;

Anonymous said...

LLS

Παριστάνεις το χαζό η κάτι άλλο τρέχει;

Δεν εννοώ την κατάρρευση ως γεγονός αλλα την επίκληση της απειλή της ως διαπραγματευτικό όπλο.

2. Οι αποσιωπήσεις που αναφέρεσαι δεν είναι σκόπιμες αποκρύψεις. Καμια οικονομική συνταγή δεν μπορεί προκαθορίσει μια οριοθετημένη διαδρομή ως γραμμική
αλληλουχία συμβάντων.
Άρα γιατί επικαλείσαι επιλεκτικά ντετερμινιστικές
βεβαιότητες; Τι εννοείς η έξοδος από το ευρώ
θα χρειαστεί roh κεφαλαίων; Φυσικά θα χρειαστεί όσο
τα εμπορικά ελλείμματα χρηματοδοτούνται από εξωτερικά κεφαλαια
είτε ως δανεισμός είτε ως άμεσες ξένες επενδύσεις.
Ο ρυθμός όμως εξάρτησης θα μειώνεται όσο η υποτίμηση
θα εξαναγκάσει σε αύξηση της es.παραγωγής και των εξαγωγών.

Η αύξηση αυτή οδηγεί στη συνεχεια σε αντιστροφη πορεία το το νόμισμα (ανατίμηση).

Anonymous said...

Pelegrino


to prohgoumeno sxolio

Left Liberal Synthesis said...

Pelegrino
Προσπερναω τα περι χαζομάρας

Από ότι καταλαβαίνω βλέπεις και εσύ ότι ενα Lehman Brother event, θα είναι αρνητικό για τους εργαζόμενους, αλλά ταυτόχρονα αυτό είναι και το επιχείρημα των ελιτ για να πέρνουν τα μέτρα.

Μα αυτό κάνει την συγκυρία τόσο περίπλοκη.To Finance meltdown δεν είναι μπλόφα, αν γίνει αλίμονο μας, αλλά ταυτοχρονα χρησιμοποιείται ως μπλοφα.

Αρα οι εναλλακτικές πολιτικές δεν είναι τόσο απλές.Γιατί δεν μπορούν να "παίζουν" με το ενδεχόμενο κατάρρευσης.

Τα συμφέροντα των εργαζομένων πρέπει προστατευτούν σε συνθήκες αστάθειας, όπου οι αρνητικές τάσεις είναι ακόμα πιο οδυνηρές

Ετσι οι πολιτικές του στυλ ¨:κρίση αυτοί ας επιταγχύνουμε την κρίση εμείς με έξοδο από Ευρώ, διαλύση της ΕΕ κλπ κλπ ηχούν τόσο ωραίες και απλές αλλά στην ουσία φλερτάρουν με τον όλεθρο.

Επιμένω υπάρχουν τερατώδεις αποσιωπήσεις που αντανακλούν ακριβώς την δομή της κρίσης και τις εναλλακτικές.

Αν καταλαβαίνω προκρίνεις την λύση Καζάκη.

Δεν μπορώ να σε πείσω, αλλά δεν μου αρεσει η ιδέα να δω τους ισχνούς μισθούς ,να υποτιμηθούν σε αγοραστική δύναμη κατα 30 %, να δω καμμιά τράπεζα να καταρρέει και τις καταθέσεις καπνό κλπ κλπ.
Δεν υπάρχει απλή λύση , αν με εννοείς, δηλαδή αν είμαι εγω σε θέση να το εκφράσω σωστά
Και η τραγωδία είναι οτι γέμισε ο κόσμος με θαυμάσιες ολοστρόγγυλες ωραιοποιήσεις εναλλακτικών σεναρίων

Anonymous said...

LLS
Sorry για τις χαζομάρας αλλα δεν μπορω να πιστεψω ενα blogger δραστηριο εδω, και 2 χρονια κρισης
να μην εχει χιλιοενημερωθει με τονους
οικον. αναλυσεων και παραλλαγες τους ωστε να μην κατανοει αυτα που λεω.

1. το ενδεχομενο καταρευσης ειναι πολυ διαφορετικο απο την ιδια την καταρευση. Ειναι οπως η κατοχη πυρηνικων. Πυρηνικος πολεμος δεν εγινε ακομα. Σε αυτη τη περιπτωση
η ελεγχομενη αναδιαρθρωση με ελληνικη πρωτοβουλια καμια εθρωπαικη καταρευση δεν θα εφερνε.

2. Το "ενδεχομενο" ως τεχνικο ειναι ευκολα αντιμετωπισιμο.
Προσκρουει στην πολιτικη της Γερμανιας η οποια ΔΕΝ θελει να δωσει λυση. ΑΞΙΟΠΟΙΕΙ την κριση
για ηγεμονικη εδραιωση.

Αν αναλυσει κανεις ολη την τακτικη της απο περισυ συνδυαστικα με τη συμπεριφορα των αγορων και των σπρεντσ ,οδηγειται αβιαστα σε αυτο το συμπερασμα.

Προσφατο απο Βεργοπουλο

http://www.aristerovima.gr/blog.php?id=2023
"
Το άκρον άωτον της ευρωπαϊκής τραγωδίας επιτυγχάνεται όταν η Κίνα προσφέρεται να αγοράσει με κινεζικό δημόσιο χρήμα ομόλογα των ευρωπαϊκών κρατών. Οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες απορρίπτουν τις αγορές τίτλων δημόσιου χρέους της ευρωζώνης από τρίτες χώρες, ενώ ταυτόχρονα τις απαγορεύουν, ακόμη και με τους μηχανισμούς της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, παρ΄ όλο που έτσι αποσταθεροποιούν τόσο το ευρώ όσο και την ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της. Ισως ο ευρω-ψυχίατρος δεν αρκεί και χρειάζεται ψυχαναλυτής. Επί του παρόντος οι ευρωπαϊκές επιλογές εμπνέουν τον καγχασμό των τρίτων."

Σημασια δεν εχει τι προτεινω εγω.
Δεν εχει νοημα αν δεν γινουν κατανοητες οι προτασεις και οι παραλλαγες τους .
Αλλιως η επιχειρηματολογια παραπεμπει σε τρομολαγνια επιπεδου
ΜΜΕ και Πρενετερη.....

"Αν καταλαβαίνω προκρίνεις την λύση Καζάκη."

Απο την αλλη δεν ξερω αν μπορω 'η σε ενδιαφερει να καεις διαλογο ή μονο ενδοΔΗΑΡΙακο. Μολις
λιγες μερες πριν στο τελευταιο
σχολιο.
http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2011/03/blog-post_12.html

Και μια και θυμηθηκα το ποστ εκεινο
πιστεψε με : ο Καισαριος ειναι νεοφιλελευθερος, αλλα στην αναλυση
του περι χρεους και την ΟΥΣΙΑ της
προτασης του ( ο τροπος ειναι θεμα πολιτικου χειρισμου-τα πυρηνικα που ελεγα), ειναι πολυ πιο αποτελεσματικη απο τον Ευρ. σοσιαλισμο της Δευτερας παρουσιας του Μηλιου.

SΤο δε capital εχει πιο ουσιαστικου σχολιαστες.

Πελεγρινο

Anonymous said...

Μνημονιο -αντιμνημονιο.

Το ανιμνημονιο οπως λες μπορει να περολαμβανει τους παντες, αρα πο μονο του δεν ειναι λυση. Σωστο.

Το μνημονιο ομως με το οποιο
συντασεστε ως αποτελεσμα πολιτικης στασης (το ΔΗΑΡΙ δεν κρυβεται οπως ο βηχας και ο ερωτας), περιλαμβανει
μονο την εξης μονο ΜΙΑ δυνατοτητα
ως στοχο.
Αυτη που οριζεται απο τις εξουσιες τις οποιες πηγαζει και ειναι εξ ορισμου εναντιον του λαου. Και δεν
μιλω για λιτοτητα και τετοιες
"λεπτομερειες", αλλα τη μελλοντικη
προοπτικη και το αναπτυξιακο προτυπο της χωρας.

Οι οποιες εναλλακτικες εντος του
( να κανουμε τη κριση ευκαιρια κτλ)ειναι ψευδαισθησεις για ανοητους. Αν εχεις αντιρηση σε αυτο
αναμενω σχολια

Πελεγκρινο

Left Liberal Synthesis said...

Πελεγκρινο
Οντως δεν έχω εξοικειωθεί με τα "αυτονόητα" της κρίσης.Συγνώμη αν σε κουράζω, αλλά πιστεψε με είναι πάρα πολλοι σαν και εμένα.

Το άρθρο του Βεργόπουλου είναι στην γραμμή Βαρουφάκη,και δεν βρίσκω εδαφος διαφωνίας μαζί σου

Δεν νομίζω οτι ο εδω μεταξύ μας διάλογος αντιπροσωπεύει την γενική εικόνα, αλλά δεν βλέπω και πουθενά αλλού όντως διάλογο.Δεν βλέπεις τι γίνεται εντός Συν .Τι και ΠΩΣ ακριβώς συζητάνε Μηλιός Λαφαζάνης οι οποίοι έχουν και ένα σωρό δομές μαζί τους;;

Φιλε γενικώς δεν γίνεται διάλογος, γιατί επιμένω η αποσιώπηση πάει σύννεφο.

Αν με παρακολουθείς, γενικώς "αντινεοφιλελευθερισμοί" γενικώς "αντιμνήμονια" κλπ κλπ, δεν με ελκύουν΄, γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος να μην γίνεται απολύτως τίποτα.

Χαιρετώ

Κυριάκος said...

Καθυστέρησα να επιστρέψω αλλά οφείλω απαντήσεις.

@Πελεγρίνο

Σαφώς και υπάρχει κόστος για τους Γερμανούς φορολογούμενους. Οι πιστώσεις του EFSF δεν πέφτουν από τον ουρανό, οι χώρες που προσφέρουν τα χρήματα δανείζονται για να το κάνουν. Φυσικά δανείζονται με μικρότερο επιτόκιο από αυτό που μας δίνουν αλλά αφενός αυξάνουν το δημόσιο χρέος τους για χάρη μας και αφετέρου το επιτόκιο που μας δίνουν δεν αντικατοπτρίζει το ρίσκο που παίρνουν όπως οφείλει. Ο δανεισμός στην Ελλάδα με 5% δεν είναι καθόλου συμφέρουσα επένδυση - αν ήταν θα μας έδιναν και οι τράπεζες. Επιπλέον, αυτό που δεν θέλουν οι Γερμανοί είναι να συνεχιστούν για πάντα κάποιου είδους απευθείας χρηματοδοτήσεις τύπου cohesion funds για να μπορεί να λειτουργήσει η ΕΕ και αυτό ακριβώς είναι που χρειάζεται η Ελλάδα και οι υπόλοιπες προβληματικές χώρες του νότου.

Η ποσοτική χαλάρωση θα μπορούσε να δημιουργήσει πληθωρισμό στις χώρες που έχουν χαμηλή ανεργία, γιατί να το δεχτεί αυτό η Γερμανία ή η Ολλανδία; Ποιες είναι αυτές οι "τεχνικές" που θα αποτρέψουν τον πληθωρισμό;

Η παραγωγικές επενδύσεις δε γίνονται με το ζόρι. Δε μιλάμε για την εκβιομηχάνιση της ΕΣΣΔ, μιλάμε για ιδιώτες επιχειρηματίες που θα αποφασίσουν να επενδύσουν αν κρίνουν πως τους συμφέρει. Η Ελλάδα είχε φτηνό χρήμα που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για εγχώριες παραγωγικές επενδύσεις, κάτι που δεν έγινε, και οι ξένες επενδύσεις δεν θα έρθουν ποτέ όσο η Ελλάδα είναι τόσο δύσκολη χώρα για να κάνεις δουλειές. Κανείς δεν έχει όρεξη να ψάχνει να βρει ποιον πρέπει να λαδώσει για να κάνει το παραμικρό και δε μας φταίει η Γερμανία γι αυτό. Η πεποίθησή σου πως η Γερμανία δε θέλει να δώσει λύση είναι αβάσιμη. Δεν της αρέσει η διαθέσιμη λύση και προσπαθεί να τη φέρει στα μέτρα της.

Η υποτίμηση του νομίσματος σε μια χώρα που εισάγει τα πάντα είναι ο πιο εύκολος τρόπος να μειωθεί δραστικά το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού με τη μία και χωρίς αντιδράσεις ώστε να μειωθεί το σχετικό κόστος και να γίνουν ανταγωνιστικές οι εξαγωγές και ακριβές οι εισαγωγές. Δεν είναι πανάκεια η υποτίμηση. Στο παρελθόν τη χρησιμοποιήσαμε αρκετές φορές και τα αποτελέσματα ήταν πάντα προσωρινά. Η ανταγωνιστικότητα της χώρας ήταν και παραμένει χαμηλή και το ευρώ απλά επιδείνωσε την κατάσταση. Δεν ξέρω πιο "αναπτυξιακό πρότυπο" περιμένεις να αποκτήσουμε μετά από την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αλλά αν κρίνω από την προ-ευρώ εποχή δεν πρέπει να είναι και πολύ αποτελεσματικό. Εκτός αν πιστεύεις πως η χρεοκοπία θα μας μεταμορφώσει σε Σουηδούς.

Ο Παπανδρέου βρίσκεται σε μειονεκτική θέση γιατί το διαπραγματευτικό του όπλο είναι η αμοιβαία καταστροφή, μόνο που η χρεοκοπία της Ελλάδας θα είναι για μας χειρότερη από ότι θα είναι μια τραπεζική κρίση για τη Γερμανία. Όσο για την κατάρρευση του Ευρωπαϊκού πρότζεκτ είναι πολλοί στη Γερμανία δεν θα χύσουν δάκρυα για το ευρώ και την Ευρώπη. Για την Ελλάδα η χρήση του όπλου αυτού σημαίνει μαζική φτώχεια στο εσωτερικό και οριστική ρήξη στις σχέσεις με την ΕΕ και τη Γερμανία στο εξωτερικό. Ο ΓΑΠ δεν μπορεί να μπλοφάρει γιατί αν απειλήσει πως θα κάνει κάτι τέτοιο πρέπει να το εννοεί. Για να το πω αλλιώς αν το διαπραγματευτικό μου όπλο είναι να αυτοπυρποληθώ για να σου κάψω το σπίτι δεν έχω καμιά σπουδαία διαπραγματευτική ισχύ. Αν ο άλλος μου δώσει τον αναπτήρα και μου πει "άντε να τελειώνουμε και θα τα βρω εγώ με την ασφαλιστική μετά" τι θα κάνω;

Ακόμα κι αν η επιμήκυνση ήταν λίγο πολύ συμφωνημένη η μείωση του επιτοκίου δεν ήταν ούτε η απευθείας αγορά ομολόγων από το EFSF. Εξάλλου αν όλα ήταν τόσο αυτονόητα γιατί ο Ιρλανδός έφυγε με άδεια χέρια;

Κυριάκος said...

Επιστρέφω με ένα νέο δεδομένο

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_22/03/2011_383975

Η Φινλανδία μπλοκάρει την αύξηση των εγγυήσεων του EFSF γιατί οι αντιευρωπαϊστές κερδίζουν έδαφος στις δημοσκοπήσεις. Απολύτως τίποτα δεν είναι δεδομένο κι όποιος νομίζει πως τα πράγματα είναι απλά γελιέται.

Left Liberal Synthesis said...

Kyriako
Στην κρίση αυτή βρισκόμαστε πραγματικά ανάμεσα σε οδυνηρές επιλογές και δυσάρεστες επιλογές
Αυτό κάνει και την σχετική συζήτηση γεμάτη από αποσιωπήσεις.
Τελικά μιλάμε για την λιγώτερο βλαβερή λύση, ή την λύση με την δικαιωτερη κατανομή βλάβης
Σε παρακολουθώ προσεκτικά.
Αν σε διαβάζω καλά, στέκεσαι κριτικά αλλά αποδέχεσαι ένα αναγκαστικό πεσιμισμό.
Τι να πω μου φαίνεσαι ενημερωμένος αλλά και η απαισιοδοξία σου, τεχνικά ενημερωμένη, ειλικρινά με φοβίζει αρχικά
Από την άλλη έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε τοσο απαισιόδοξοι;
Προσωπικά δεν την έχω
Και ελπίζω αργά η γρήγορα να βρεθεί η λύση